Przy owrzodzeniach żylakowych goleni, egzemach, ranach zaniedbanych lub zakażonych, liście z kapusty wywołują niekiedy zaostrzenie się ropienia lub ponownie bardziej lub mniej ostrych bólów. Zjawiska te potwierdzają proces odtruwania i regenerację leczonych tkanek. W takim przypadku należy stosować leki przez jedną do dwóch godzin z przewrwami 6-12 godzin. W przypadku stwierdzenia nietolerancji (swędząca wysypka skórna) należy przerwać przykładanie liści i zastąpić je okładem z czystej oliwy z oliwek, z migdałów lub ze słonecznika. Gdy ustąpi zapalenie, można wznowić przykładanie z liści ograniczając, jeżeli zachodzi potrzeba, czas trwania okładu. W przypadku nietolerancji nie stanowią ujmy dla naszej metody, zdarza się bowiem bardzo rzadko (a najczęściej z powodu stosowania chemicznych środków owadobójczych). Podobne zjawisko występuje, przy stosowaniu naparu z rumianku - u jednej osoby na tysiąc wywołuje bezsenność, podczas gdy u innych działa leczniczo.

Do leczenia można również używać mięsistych liści kapusty czerwonej lub włoskiej. Im świeższe, tym skuteczniejsze ich działanie. Przed użyciem należy je umyć, wysuszyć, wykroić środkową żyłę główną, a w przypadku przykładania na wrzód lub czułą ranę także resztę unerwienia. Rozgnieść liście wałkiem do ciasta lub butelką na czystej stolnicy. Gdy ukaże się sok na powierzchni, można przystąpić do sporządzania okładu. Jedną lub warstwę z dwu, trzech liści, przyłożyć i owinąć bandażem. W przypadku bardzo czułej rany moczyć liście we wrzątku przez 2 sekundy, co je zmiękcza, a przed nałożeniem na wrzód o brzegach obrzękniętych, twardych i popękanych macerować (moczyć) liście przez 1/2 godziny w oleju słonecznikowym co powiększa ich antytoksyczność i czyni je bardziej gojącymi.

Na ranę zakażoną lub wrzód, egzemę sączącą można przykładać pasemka liści zachodzące na siebie brzegami. Sok wówczas sączy się znacznie łatwiej i spływa na ranę. Na postrzał, nerwoból lędźwiowy, bóle pochodzenia reumatycznego i różne dolegliwości pęcherzykowe zaleca się kataplazmy przyrządzane z dwóch lub trzech liści gotowanych w małej ilości wody przez 20 minut z dodatkiem 2 cebul i 1 łyżki otrąb. Po wyparowaniu wody umieszcza się wszystko na tamponie z gazy i ciepłe przykłada do rany. Nie należy przykładać gorących okładów na żołądek, który boli. Diagnozę dolegliwości powinien wystawić lekarz, gdyż w przypadku zapalenia wyrostka robaczkowego lub przydatków macicy nie przykłada się gorących opatrunków.

Kapusta na użytek wewnętrzny w postaci surówki lub żwieżego soku jest zalecana na dolegliwości gastryczne, jelitowe, układu oddechowego i ogólnego osłabienia. Żelazo, magnez i miedź zawarte w kapuście leczą anemię (nie pić płynów o temperaturze powyżej 45°C). Kapusta była i jest najlepszym lekiem na szkorbut. Na marskość i puchlinę brzuszną można spożywać z korzyścią sok z kapusty (400 g dziennie w porcjach po 200 g) lub kapustę gotowaną bądź surową (surówki). Sok z kapusty zaleca sie alkoholikom i na wrzód trawienny. Spożywanie kapusty zaleca się także cukrzykom. Właściwości gojące i zabliźniające soku z kapusty są wykorzystywane przy leczeniu zapalenia wrzodziejącego okrężnicy. Skutek leczniczy zawdzięczamy kleistym śluzom roślinnym, siarce, solom potasowym oraz witaminom i enzymom roślinnym. Należy jednak pamiętać, że witaminy i enzymu łatwo przechodzą do wody i są niszczone podczas gotowania, dlatego zaleca się spożywać kapustę w stanie surowym.

Do surówki z kapusty nalezy dodawać zmielony kminek z majerankiem, co ułatwia trawienie. Tak więc kapusta choć ciężkostrawna jest nadzwyczaj korzystna dla żołądka i jelit, szczególnie w postaci świeżego soku. Korzystna dla organizmu jest również kapusta kiszona. Zawiera ona enzymy pomagające w trawieniu tłuszczów i błonnika. Dodawanie do kapusty nadmiernych ilości wędlin czyni pokarm trudniej strawnym. Enzymy kapusty działają silnie dezynfekujące na przewód pokarmowy. Nie należy więc ich niszczyć i nie płukać kapusty kiszonej. Na dolegliwości przewodów moczowych, układu oddychania i jelit dobrze robi popijanie 1 szklanki świeżego soku prosto z sokowirówki.

Sok z kapusty nie jest przyjemny w smaku, dlatego też zaleca się pić go z dodatkiem soku z marchwi, a w przypadkach różnych typów kamicy nerkowej soku z sałaty głowiastej, kapusty włoskiej bądź różowej, buraka cukrowego, szparagu, ogórka, dyni, młodej kukurydzy, pomidorów, natki pietruszki, papryki, kalafiora, cebuli. Ma to zasadnicze znaczenie, gdyż organizm kumuluje aminokwas cysteinowy powodujący kamicę cysteinową.