Czy astronomia Egiptu jest powiązana z Bogami? Jeżeli jest, to w sposób bardziej zakamuflowany niż gdzie indziej. Zastanawia mnie fakt, że w Egipcie Bogowie nie są utożsamiani z planetami, jak przykładowo w Sumerze czy Grecji, natomiast niektórzy egipscy Bogowie pod postacią zwierząt mają swoje odpowiedniki w znakach egipskiego Zodiaku. Czy jest to powiązane z czasem ich panowania pod odpowiednim znakiem? Niepewne to sformułowanie ale czy nieprawdziwe? Tego nie wiem. Współcześnie używamy podziału nieba ustalonego w starożytnym Babilonie i przejętego przez Greków. Co ciekawe różni się on od egipskiego.

Obok przedstawiłem znaki Zodiaku "obowiązujące" w Egipcie i Babilonie oraz przybliżone lata wschodu Słońca w tych znakach w dniu równonocy wiosennej. Może okażą się pomocne.

Jakich Bogów Egiptu pod postaciami zwierząt można odnaleźć? Ibis (Thot, Benu), Krokodyl (Sobek), Kot (Bastet), Pies (Anubis), Skarabeusz, Lew (Szu, Tefnut, Sechmet), Baran (Chnum), Byk, Krogulec lub sokół albo kania (Ra, Izyda, Horus). Brakuje mi osła, węża i małpy, choć znany jest wąż Apop czy czczony pawian lecz nie w roli Bogów. Można więc znaleźć bez mała wszystkich. Co dziwniejsze egiptologia uznaje, że jeden Bóg może występować pod wieloma postaciami w zależności od wzroku i wyobraźni egiptologa. Co chcę przez to powiedzieć? To, że interpretacja współczesnych egiptologów nie musi być absolutnie prawdziwa. Czy jest aż tak niemożliwe, że głowa Boga wskazuje na czas panowania? Cyfry lat w tabelce przyprawiają egiptologów o drgawki, ale czy słusznie? Czy sfinks o ciele lwa i głowie barana nie może wskazywać na przełom er lwa i barana? Czy istnieje jeszcze inna możliwość - zwierzęta jako symbol egipskich nomów? Historycy twierdzą, że było ich 42.

Wynika z tego także, że wiedza astronomiczna przekazana Egipcjanom i Sumerom (przejęta później przez Babilończyków) miała to samo źródło. Niektórzy uczeni oceniają, że fresk z Dendery został namalowany około 3750 r. pne. Data dziwnie zbieżna z początkiem kalendarza Nippuryjskiego z 3760 r. pne (Sitchin twierdzi, że w tym właśnie roku Sumer wizytował Bóg Anu). Ponadto, jak sądzę, tzw. "Zodiak z Dendery" nie miał na celu dokładnego zobrazowania nieba. Stanowi on jakiś, do tej pory nie odczytany przekaz z przeszłości dla przyszłych pokoleń i jak widać dla bardziej inteligentnego niż nasze.

Do czego zmierzam? Chcę pokazać, że historia starożytnego Egiptu tylko z daleka wygląda na solidną. Przy wejściu w szczegóły zaczynają razić nieścisłości, klecone "na siłę" niespójne teorie, interpretacje wyciągnięte z kapelusza, a przede wszystkim kompletny brak logiki i rzetelnej naukowej oceny.

Podobnie wydaje się nieuporządkowaną sprawa symboli Egiptu. Kto i jakie nosił korony, co przedstawiały "laski" Bogów, jakie insygnia mógł mieć faraon lub co wreszcie oznaczały symbole umieszczane nad lub na głowach Bogów? Nie spodziewaj się ode mnie dysertacji naukowej. Chcę tylko pokazać swój punkt widzenia. Uważam, że starożytny Egipt stanowił wielce uporządkowany organizm, gdzie nawet rysunki czy reliefy były mu podporządkowane. Każdy znak czy symbol miał zapewne jednoznaczne znaczenie.

Wpółcześni egiptolodzy wmawiają nam, że starożytny Egipt był tłumem głupków otumanianych przez chciwych władzy kapłanów i rządzonych przez faraonów-tyranów, którzy dla zaspokojenia własnej chuci kazali im bez przerwy budować piramidy. Dzisiejsi naukowcy nie mogąc dojść prawdy karmią nas bajeczkami, wymyślanymi pomiędzy drinkami. Dla nich wszystko co długie i sterczące pionowo stanowi widoczny kult fallusa. Nawet w Ameryce Południowej ze zwykłych kamiennych nitów czy śrub (obok) zrobili cmentarz męskich drążków rozrodczych. Stąd zamiast poważnej i rzetelnej informacji mamy tylko wielkie jaja.

Najstarszą koroną Egiptu, koroną Bogów, była korona zwana "atef". Wydłużona "czapa" zakończona czymś w rodzaju kuli. Po obu stronach przymocowane były "wachlarze", które naukowcy określają jako pióra, wsparte na dole o coś w rodzaju skręconych, baranich rogów, na których widoczne były kobry z dyskami na głowach. Nad czołem, pośrodku widniała jeszcze jedna kobra, lecz już bez dysku na głowie. Która z nich nosiła miano ureusza? Sądzę, że ta ze złotym dyskiem na głowie symbolizującym tajemniczą, wielką energię. Kobra bez dysku mogła być "herbem" nomu, a później dolnego Egiptu.

Stare przekazy egipskie mówią, że ureusz był strasznie niebezpiecznym talizmanem. Był ponoć własnością boga Ra, boskiego króla Egiptu, przechowywanym w złotej skrzyni, w której oprócz niego znajdować się miały rózga (lub pałeczka) i pukiel włosów. Po ustąpieniu Ra z tronu na rzecz Szu, złota skrzynia wraz z zawartością była przechowywana gdzieś w twierdzy na wschodzie Egiptu. Po Szu na tronie zasiadł Geb, trzeci z linii boskich faraonów. Kiedy Geb przejął władzę, rozkazał przynieść złotą skrzynię i otworzyć w jego obecności. W chwili otwarcia skrzyni wystrzeliła z niej ognista błyskawica - "oddech boskiego węża", poraziła śmiertelnie wszystkich towarzyszy Geba i mocno poparzyła samego króla-boga. Czy mamy tutaj z egipską odmianą Arki Przymierza?

Na rysunkach i reliefach spotyka się także koronę atef bez "kobr z dyskami" i "baranich rogów" z czego wysnuwam wniosek, że dodatki te musiały symbolizować jakieś dodatkowe atrybuty. Czym były te zagadkowe "pióra"? Na ten temat możemy tylko pospekulować. Jeśli korona była tylko ozdobą, to możemy przyjąć wersję "piór", ale jeśli stanowiła połączenie ozdoby z elementami technicznymi, to co wtedy? Ciekawostką jest być może to, że jeden z najstarszych Bogów Egiptu - Ptah, nie nosił żadnej korony. Nakrycie jego głowy podobne było do współczesnego czepka kąpielowego.

Koronę podobną do atef można także znaleźć na terenie Mezopotamii. Na zdjęciu król lub Bóg nosi koronę w kształcie stożka zakończonego owalem, a wzdłuż korony coś na podobieństwo "piór" z atef będące chyba jednak wężami. Wąż zwisający nad czołem władcy ma na głowie coś w rodzaju dysku. Jak na jedną koronę dość dużo analogii. Jak zinterpretować przedmiot trzymany w ręku? Czy to jest rozwidlający się "piorun" czy też pogięte zęby "trójzęba" Neptuna? W każdym bądź razie nie przypomina rośliny. Jak wytłumaczyć tę analogię na obszarach teoretycznie będących w stanie permanentnej wojny? Może płaskorzeźba nie pochodzi z okresu przyjętego przez historyków, ale jest znacznie starsza? A co sądzić o koronie z płaskorzeźby znalezionej w Iranie? Tu korona jest wręcz identyczna z koroną noszoną przez faraonów.

Najczęściej królów Egiptu, faraonów, przedstawia się w nakryciach głowy przedstawionych poniżej. Jak widać są dwie podstawowe "korony" i ich kombinacje. Pierwsza wydaje się być wzorowana na koronie atef lecz bez charakterystycznych "piór" przynależnym widać tylko Bogom. Zastanawiający jest zawinięty na końcu "pręcik". Do czego mógł służyć? Ozdoba czy jakaś techniczna część np. antenka?

Według egiptologii korona pierwsza z lewej była koroną górnego, natomiast trzecia dolnego Egiptu. Połączone razem reprezentowały zjednocznony Egipt. Korony nie są kolorowane. Uważam, że wystarczy sam zarys. Prawdziwych kolorów nie da się odtworzyć, choćby z tego względu, że w ciągu tysiącleci sam kolor zapewne ewoluował i był zależny od artysty oraz ówczesnej technologii. Wraz z upływem wieków korony zaczynają przyjmować coraz wymyślniejsze kształty. Myślę, że jest to efektem opuszczenia ludzi przez Bogów, gdyż boskie atrybuty zaczynają się pokazywać na głowach faraonów. W obecności Bogów zapewne do tego nie mogło by dojść. Przykładem takiego przepychu jest korona Tutankhamona ukazana na jego tronie odnalezionym w grobowcu w Dolinie Królów.

Sądzę także, że dodatki do koron też posiadały jakieś znaczenie informacyjne. Co oznaczały te tzw. "pióra" po jej bokach? Jakie znaczenie można przypisać "baranim", skręconym rogom? Czy w ogóle były to baranie rogi? U baraniego Boga - Chnuma możemy zaobserwować czasem aż trzy ich pary. Jedne przynależne baranowi, drugie długie i skręcone, a między trzecimi umieszczano dysk. Czy dodanie do korony kobr z dyskami na głowach ostrzegało, że posiadacz korony dysponuje jakąś groźną bronią?

To co pokazałem, to zaledwie cząstka tego, co można znaleźć na głowach Bogów i królów Egiptu, ale można wyciągnąć wniosek - jest w tym logika i organizacja, choć nie wiadomo czy wersje podawane przez egiptologów odpowiadają prawdzie. Zauważyłeś też zapewne, że na każdym reliefie czy rysunku wszystkie postacie, czy to Bogów czy królów, ukazane są z profilu. Dlaczego? Być może wytłumaczenie można znaleźć w żydowskiej Kabale, która mówi, że postacie Bogów należy ukazywać tylko z profilu.

Przypatrzmy się koronie Horusa. Atrybut "skręconych" rogów wygląda tu zupełnie inaczej niż na innych reliefach. Zaczynam wątpić, czy to w ogóle są rogi. Wyglądają jak skręcone "półrurki" wyrastające z jednego pnia. To nie są skręcone, pełne czy puste w środku stożki. Jakie zwierzę posiada takie rogi? Wyrastające szeroko na boki świadczyłoby o zwierzęciu typowo stepowym, gdyż z takimi rogami ucieczka w terenie porośniętym drzewami, czy krzakami byłaby bardzo utrudniona lub wręcz niemożliwa. Przyznam się, nie znam takiego zwierzęcia. Sama korona jest kombinacją dwóch. Z przodu widzimy tę określaną jako koronę Egiptu Górnego, za nią zaś korona Dolnego.

Dlaczego tutaj dołączono "pióra" z korony Atef, należne Ozyrysowi? Przed koronami atrybut "tarczy pomiędzy rogami", a na dodatek aż cztery kobry. Dwie w koronach Dolnego i Górnego Egiptu oraz dwie mniejsze. Dlaczego w końcu nie ma symbolu Górnego Egiptu, którym jest sęp? Jak to wszystko interpretować? Na drugiej fotografii widać, że "skręcone rogi" nie są elementem samej korony, są umieszczone z tyłu i stanowią symbol czegoś, czego ja niestety, nie potrafię wyjaśnić. Za koroną wystają dwa "pióra". Czy to są te "pióra", które na koronie nosi Amon? Zwróć też uwagę na "antenkę", która nie ma zakręconego zakończenia, jak przedstawiono na sąsiedniej fotografii. Tu, pod jej zakończeniem, widać wyraźnie oko. Tak samo jak przy poprzedniej też brakuje sępa. Jeżeli w tych czasach kobra i sęp nie były jeszcze emblematami krain, to co w takim razie reprezentuje sama kobra?

Co noszono lub trzymano w rękach? Nieodłącznym elementem Boga była jego laska, niewiele mniejsza od niego. Nie był to kostur pasterski, a prosty pręt o różnych zakończeniach. Dół laski był zakończony czymś w rodzaju widełek, być może do obezwładniania węży. U bogiń spotykamy na ogół laski z prostym zakończeniem. Górę laski stanowiło wyobrażenie jakiegoś zwierzęcia (szakala?) lub kwiat lotosu(?). Niektóre laski miały dodawane symbole ankh i dżed. Czym były tak naprawdę nie wiadomo. Nie sądzę, by Bogowie trudzili się noszeniem zwykłego kija.

Odznaką władzy faraona była natomiast krótka laska zakończona trzema czwartymi okręgu i coś w rodzaju krótkiego bicza. Co to było naprawdę nie wiem. Znalezione atrybuty są już tylko artefaktami w rękach nieboszczyków lub utrwalone w rzeźbach i rysunkach. Jest jeszcze jedna zagadka. Najstarsze rzeźby, te precyzyjnie wycięte w najtwardszych materiałach, pokazują, że faraonowie trzymali coś w garściach, coś w rodzaju kołeczków, być może pieczęci. Dotyczy to przede wszystkim postaci stojących lub idących królów.

Czy nie intrygowały cię brody faraonów i niektórych Bogów? W zbliżeniu niektóre wyglądają jak spleciony warkocz. Czy to na pewno jest broda w pełnym tego słowa znaczeniu? "Włosy" wyrastają tylko z określonego miejsca na czubku brody, a reszta twarzy jest gładka. O ile w takiej brodzie występują wszyscy faraonowie, o tyle brodę taką noszą tylko niektórzy Bogowie i pomniejsze bóstwa. Brodę widzimy u Ozyrysa, Atona, Ptaha oraz u nilowego bóstwa Hapy. Oglądając wizerunki Bogów, widać że broda u nich jest jakby elementem naturalnym, ale wizerunki niektórych faraonów wskazują na to, że broda jest sztuczna i doczepiana do twarzy. Mamy także dwa rodzaje "bródek". Pierwsze w postaci poprzecznie prążkowanej, natomiast w maskach pogrzebowych faraonów w postaci splecionej w warkocz.

Czy jest to "małpowanie" boskiego elementu przez faraonów? Czy może był to jakiś element techniczny współdziałający z koroną atef? Na rysunku i reliefach widać, że broda jest podtrzymywana przez coś w rodzaju "taśmy" i sądząc z kształtu może być elementem sztywnym. Nie sądzę również, aby w ten sposób starano się podkreślić kształt dolnej szczęki faraona. Na to, że broda była elementem sztucznym i "doczepianym" wskazuje także treść Tekstów Piramid, gdzie jest mowa o jakimś buncie, podczas którego skradziono brodę Atuma.

A co sądzisz o ostatnim zdjęciu? Postacie ludzkie z przyczepionymi brodami, ale w kształcie rozwidlonego języka węża(?). Widać wyraźnie, że języki nie wychodzą z ust postaci, ale w jakiś sposób są przyczepione do brody. Tę analogię do brody Bogów i faraonów odnalazłem po drugiej stronie Atlantyku w El Baul w Ameryce Środkowej. Czy nie sądzisz, że Egipt z Ameryką Środkową ma podejrzanie dużą ilość podobieństw i analogii?

U góry pokazałem kilkanaście takich oznaczeń z imieniem Boga, który takiego atrybutu używał. Muszę przyznać, że spotkałem się z przypadkiem używania niektórych "odznak" przez kilku Bogów jednocześnie. Niektóre wizerunki kojarzą mi się z techniką, niektóre z rolnictwem.

Okrągłe tarcze egiptolodzy tłumaczą jako tarcze słoneczne. Sądzę, że trudno utrzymać taką interpretację jako że tarczę widzimy i między "rogami" i nad półksiężycem i otoczoną przez kobrę. Spotyka się też tarczę nad kobrą (ureusz), a także występującą samą. Sam wizerunek Słońca przedstawiany przez Egipcjan ma formę dysku z odchodzącymi od niego promieniami. Wydaje się, że rozróżniali przy tym przynajmniej dwa rodzaje promieniowania. Zobacz niżej.

Jest jeszcze wyobrażenie Słońca w postaci skarabeusza (Chepri), które jak twierdzą uczeni, powstało u Egipcjan z obserwacji skarabeusza toczącego kulkę nawozu oraz przeświadczenia, że skarabeusze rodzą się z samego siebie w tymże nawozie. Ile trzeba silnej woli by, za przeproszeniem, w kulce gówna dojrzeć Słońce?

Czy można coś wywnioskować z opisu Bogów? Spróbujmy na podstawie Izydy. Opis zaczerpnąłem z Mitologii starożytnego Egiptu autorstwa Lipińskiej i Marciniaka.

Opis typowo egiptologiczny, zwięzły i kompletnie nic nie mówiący. Jako kania potrafi płakać, ale nie posiada symbolu zwierzęcego. Typowa kobieta i matka. Można jeszcze wyczytać, iż w Egipcie była opiekunką magii. Potrafiła dokonywać cudów poprzez bezbłędnie wypowiadane zaklęcia. Umiała uzdrawiać i zachodzić w ciążę kładąc się obok nieboszczyka. Potrafiła przyjmować postacie różnych zwierząt. Na potrzeby egiptologów podszywa sie pod inne bóstwa i zmienia imiona. Często spotyka się obraz Izydy klęczącej na znaku złota (egipski Balcerowicz?). Cóż więc mają określać atrybuty przedstawione na reliefie? Jest ich niemało.

Występuje w koronie zjednoczonego Egiptu z długimi skręconymi rogami, pomiędzy którymi wyrasta następna para "rogów" z tarczą "słoneczną". Pod koroną sęp z rozwiniętymi, opuszczonymi skrzydłami. Za koroną dwa tajemnicze słupki albo dwie wysokie wieże. Brak natomiast charakterystycznego schodkowatego słupka - jej głównego atrybutu. Razem pięć charakterystycznych cech, o których ani słowa w opisie. Z korony wynika, że Egipt był zjednoczony już w epoce Bogów. Ktoś wystawia nas do wiatru i na pewno nie ten, kto wyrzeźbił relief.

A co sądzić o Secie? Jakaś odmiana złego Boga, kojarzonego przez chrześcijan z szatanem? Opis zaczerpnąłem z tego samego źródła.

Faktycznie nie można rozpoznać żadnego znanego zwierzęcia. Mnie kojarzy się z mrówkojadem, ale mrówkojad nie ma takich wielkich i ściętych uszu (porównaj z wężem poniżej). Chyba, że narządy zostały pomylone z przyrządami. Naprawdę konia z rzędem temu, kto potrafi odpowiedzieć na pytanie jakie to zwierzę. Że był Bogiem, nie ulega wątpliwości. Przedstawiany zawsze z laską i krzyżem ankh. Był synem Geba i Nut, bratem Ozyrysa. Jego życiorys nie przysparza mu chwały. Jest mordercą i pieniaczem. zabił brata - Ozyrysa, a z jego synem Horusem procesował się przez 80 lat, nie unikając przy tym rozwiązań siłowych, a cechowała go wielka siła fizyczna. Pomimo tego był ulubieńcem Re. Nie miał atrybutu, choć przy nim na reliefie widać tarczę, pół tarczy, pół nogi i znak złota, a w ręku trzyma jakąś broń (coś w rodzaju noża na długim trzonku).

Cały panteon Bogów egipskich ulega bez przerwy zmianom, w zależności (jak tłumaczą egiptolodzy) od miejsca uprawiania kultu. Być może mamy tu do czynienia z ewolucją wierzeń i tekstów w ciągu tysiącleci spowodowaną wymieraniem znawców świętych znaków, zapominaniem nazw pierwowzorów czy wręcz ze złym tłumaczeniem tekstów zarówno przez starożytnych jak i dzisiejszych tłumaczy. Opisy techniczne tłumaczone przez ludzi z ubogim słownictwem straciły swój pierwotny sens i do dziś powtarzane są jako nonsensowne nazwy i pojęcia.

Dlaczego Bóg Ptah został zdegradowany do prowincjonalnego bóstwa? Przecież to właśnie on w najbardziej zamierzchłych czasach podnosił Egipt z ruiny po potopie. Pisze się nawet, że był Bogiem, który od dawna zamieszkiwał Ziemię. Egipt jest krajem położonym blisko Sumeru, w którym odnaleziono najstarszy opis potopu.

Ra has landed?

Ra bądź Re, jest królem Bogów utożsamianym z Atumem, tym samym który masturbacyjno-kanibalistycznie "spłodził" pierwszą parę Bogów - Szu i Tefnut. Para ta zrodziła sześciu Bogów Egiptu - Geba, Nut, Ozyrysa, Seta, Izydę i Neftydę, razem nazywanych dziewiątką heliopolitańską. Jako ostatnich Bogów, królów Egiptu, wymienia się Horusa i Totha. Wszyscy razem z Ptahem tworzą dwunastkę Bogów i jak się wydaje (przynajmniej mnie) oni są budowniczymi jeziora Mojrisa, labiryntu, piramid i reszty monumentalnych budowli najstarszego Egiptu. Przypisywanie budowli faraonom jest wynikiem darwinistycznego pominięcia roli cywilizacji Bogów. Faraon był tylko i wyłącznie przedstawicielem Boga na Ziemi. On i kasta kapłanów, potomkowie Bogów i śmiertelnych kobiet, reprezentowali tylko interesy Bogów na ziemi egipskiej.

Według Manetona Bogowie w Egipcie panowali 13900 lat, po nich półbogowie tzw. Szemsu-Hor (towarzysze Horusa) przez okres 1255 lat. Rządy śmiertelnych królów trwały 7943 lata do czasów Manetona. Jeśli wierzyć Manetonowi, to pierwszy Bóg w Egipcie zjawił się około 25 tysięcy lat temu, ale już Papirus Turyński przesuwa ten czas na około 47 tysięcy lat w głąb wieków, a to w ogóle nie mieści się w głowach egiptologów.

Zostańmy jeszcze chwilę przy Bogach. Część z nich występuje całkowicie w "ludzkiej" postaci, inni natomiast posiadają postać ludzką z twarzą zwierzęcia. Nauka nazywa to personifikacją czyli uczłowieczeniem postaci.

Starożytni mimo braku technicznego języka byli doskonałymi obserwatorami, a przecież maszyny i budowle twarzy nie mają. Relief obok odnaleziono na cokole kolumny w Esna, jednym z najstarszych ośrodków starożytnego Egiptu, leżącym pomiędzy Tebami i Edfu. Ptak ze szponami i ludzkimi rękami siedzi na odwróconej półkuli, obok symbol gwiazdy. To zwierzę potrafi latać w kosmosie, jest uzbrojone, a ręce wskazują na to, że oprócz latania potrafi i może "coś" robić. Czy to jest pierwowzór Horusa?

Na rycinach można też zauważyć, że Chnum posiada dwie pary rogów. Jedne przylegające do głowy (typowo baranie) i drugie nad głową (duże i długie, spotykane w połączeniu z koroną). Te drugie są, według mnie, oznaczeniem bądź atrybutu Boga, bądź wskazówką co do czasu zaistnienia aktu stworzenia, ale nie jestem tego absolutnie pewny.

Teraz zaczyna się najciekawsze. Nakazuje swemu synowi Horusowi, który przybiera postać uskrzydlonego dysku słonecznego i wznosi się do nieba. Spada z góry na wrogów, oczywiście pokonuje ich i wraca na barkę swego ojca, gdzie na wniosek Totha, rada Bogów przyznaje mu imię Horus-Behedeta. Horus ponownie przybiera postać skrzydlatego dysku i umieszczony zostaje na dziobie statku. Dwie kobry obok niego to Boginie Nechbet i Wadżet. W tym fragmencie wojny pojawia się także drugi Horus, syn Ozyrysa i Izydy. Re-Horachte walczy i zwycięża w Tebach, Denderze, Heben i Meret, następnie znów zwycięska walka w Nubii i po zakończeniu wojen Re-Horachte nakazuje by uskrzydlony słoneczny dysk umieścić w każdej świątyni Górnego i Dolnego Egiptu jako ochronę przed nieprzyjaciółmi.

Albo totalny bałagan, albo musimy przyjąć, że wszyscy Bogowie żyli w tym samym czasie. Obok siebie występuje pierwszy boski król Egiptu - Ra, jeden z ostatnich - Horus (syn Ozyrysa i Izydy) oraz ostatni z boskich królów - Toth, przy czym Horusów jest dwóch. Jest także Set, syn Geba i Nut, brat Ozyrysa, odwieczny wróg jego i jego syna Horusa. Drugi Horus, syn Ra potrafi przeobrażać się z Boga w "coś" technicznego i niebezpiecznego. Jego latający dysk to bardzo niebezpieczna broń, a nie Słońce jak chcą niektórzy. Jego ojciec Ra pływa statkiem po Nilu, syn już lata i atakuje wrogów z powietrza.

Egipt nie posiadał jako jedyny patentu na latające dyski. Znajdujemy je także na terenie Mezopotamii. Na reliefie obok, Bóg w latającym dysku. Zaręczam ci, że nie jest to jedyny obraz latającego dysku. Jest ich więcej, a niektóre także z dwoma wężami. Pod płaskorzeźbą Boga, na gzymsie świątyni znajduje się także inny relief (w powiększeniu) już bardziej podobny do egipskich. Prawie taka sama tarcza ze skrzydłami, jak na świątyniach w Egipcie i także umieszczona nad wejściem do świątyni. Ówczesny plagiat? Wspólnota? Przypadek?

Zgodnie z panującą wśród historyków modą, że każda religia politeistyczna musiała mieć Boga-opiekuna od wszystkich czynności, tak i w Egipcie znalazł się Bóg wojny zwany Anat. Jego wizerunek przedstawiam na rysunku obok. Czy to jest Bóg mam pewne wątpliwości. Poza koroną, którą możemy zobaczyć u Ozyrysa nic nie wskazuje na jego "boskość". Brak nawet najbardziej niezbędnego atrybutu Boga jakim jest krzyż życia - Ankh. Z innych rysunków wynika, że Bogowie trzymali go zawsze w ręku bez względu na ilość trzymanych przedmiotów.

Bóg ów jest uzbrojony we włócznię, tarczę i coś w rodzaju pałki z zamocowanym w niej ostrzem. Uzbrojenie w zasadzie nie odbiega od tego jakiego używali ludzie. Ponadto moje wątpliwości wzbudza sam rysunek, który jak sądzę jest swobodną interpretacją jakiegoś egiptologa wykonaną dla potrzeb, nazwijmy to edukacyjnych.

Osobiście uważam, że najbardziej wiarygodnymi dowodami są reliefy wykonane na ścianach świątyń i uważam je za najstarsze z tych co pozostały ze starożytnego Egiptu.

W zasadzie to koniec przeglądu uzbrojenia. Być może używano jeszcze procy, tak popularnej broni w czasach patrirchów biblijnych. Może do taktyki należało też obrzucanie wroga kamieniami. Nie wspominam też o zasadach walki, którą posiadała każda armia, ani też o wykorzystaniu właściwości terenu. Wniosek jaki wypływa z tej krótkiej analizy potwierdza moja koncepcję. Broń była prosta i zabijała tylko w bezpośrednim użyciu. Widać też, że zasadniczym celem istnienia cywilizacji ludzi nie było prowadzenie wojen.

Na zakończenie relief, który przyprawia o szybsze bicie serca zwolenników wizyt z kosmosu. Relief, który ma przedstawiać pojazdy Bogów: śmigłowiec, łódź podwodną, latający spodek i samolot. Oglądając to dzieło można ujrzeć znajome kształty i stwierdzić, że na pewno nie są to starożytne hieroglify, lecz nie ma podstaw na wyciąganie daleko idących wniosków.

Należy odkryć także swoisty szyfr, jakim zapisano w kamieniu najstarszą historię. Zauważyłem, że atrybutem wyróżniającym Boga jest krzyż życia - ankh oraz laska, a czasem symbol wieczności - dżed. Atrybutem króla jest krótka, półokrągło zakrzywiona laska oraz coś w rodzaju bicza. Należało by też odkryć znaczenie atrubutów występujących nad głowami Bogów. Czy wszystko co ma kształt okrągłej tarczy musi być Słońcem? Dlaczego to "słońce" raz jest samo, raz jest otoczone kobrą, raz między "rogami", a niekiedy wysyła promieniowanie i to w dwóch rodzajach? Dlaczego kobra raz występuje sama, a raz z dyskiem na głowie? Czy zauważyłeś, że tam gdzie trzeba coś chronić umieszcza się jedną lub kilka kobr z dyskiem na głowie?

Należałoby poddać wszystko powtórnej analizie. Dlaczego Ptah, najstarszy Bóg Egiptu i dobroczyńca Egiptu spadł do roli podrzędnego bóstwa? Dlaczego Chnum, któremu przypisuje się stworzenie pierwszych ludzi, nie zajmuje miejsca w czołowym panteonie? Dlaczego Chepri występujący w kamieniu tylko jako skarabeusz awansuje na papirusach do roli Boga utożsamianego ze Słońcem i nadaje mu się postać człowieka? Dlaczego istnieją Bogowie, którzy pomimo rozdrobnienia na tzw. ośrodki religijne, zachowali wpływ w całym Egipcie? Hapy (bóstwo Nilu, rządzące jego wylewami) ma świątynie w Assuanie i setki kilometrów dalej na północ na wyspie Rode w okolicach Memfis. Czy tylko dlatego, że Nil jest długi?

Przypatrzmy się teraz Horusowi. Najbardziej znany to syn Izydy i Ozyrysa, którego wujem był Set, brat Izydy i brat Ozyrysa. Horus występuje jako mściciel swojego ojca, walcząc o władzę z Setem przez bez mała 80 lat. Według nauki jest to alegoria odwiecznej walki dobrego ze złem.

Dziwne to oko, prawda? Raz przypomina kabinę, drugi raz działającą dyszę rakiety. To nie wszystko. Można odnaleźć jeszcze kilku Horusów, jak ten z Behedet, Nechem czy Buto. Znany jest też wizerunek "Niebiańskiego Sokoła" wysyłającego jakieś promieniowanie na mumię Ozyrysa. Bóg, czy wysoka technika?

Czy to zbudował fellach 5000 lat temu?

Brak logiki okraszonej nonszalancją spowodował wrzucenie wszystkiego do jednego worka i serwowanie nam potrawy o trudnej do zidentyfikowania zawartości i nieokreślonym smaku. Ludzie to kupują, bo nie mają innego wyjścia. Przecież nie każdy zna hieroglify i z tego powodu nie jest w stanie sprawdzić czy egiptolodzy mówią prawdę.

Czas wreszcie uprzytomnić sobie, że w Egipcie istniały dwie cywilizacje. Czy tę pierwszą nazwiemy cywilizacją Bogów, Wielką, Wyższą czy Kosmiczną nie ma absolutnie znaczenia. Faktem jest, że istniała. Faktem jest też, że cywilizacja ludzi była jej podporządkowana. Ludzie mieli służyć Bogom w pełnym tego słowa znaczeniu. To ludzie byli łowczymi, rzemieślnikami, rolnikami czy wreszcie "mięsem armatnim". Wszelka ich praca była podporządkowana boskim rozkazom, a w zamian otrzymywali tylko opiekę. Po zniknięciu Bogów, kasty królów i kapłanów, całą tę schedę przejęli najzwyklejsi ludzie. Nastała epoka współczesnych władców otoczonych splendorem dawnych lat lecz z wiechciami współczesnej słomy wystającej z królewskich butów.

Przy zmianie podstawowego założenia, uwzględnieniu istnienia dwóch cywilizacji, historia Egiptu będzie wyglądała zupełnie inaczej. Jednak nie zmieni jej Hawass i jemu podobni, a dopiero przyszłe pokolenie egiptologów myślących otwarcie, logicznie i niezależnie, lecz pod warunkiem, że nauczycielem nie będzie doktryner "starej daty" biorący pieniądze za gadanie zwykłych bzdur.